Przez cały okres produkcyjny Jagdtiger przechodził drobne modyfikacje, oto niektóre z nich:

.

-lipiec 1944 - obudowanie rur wydechowych tłumiących odblask płomieni w nocy.

.

-sierpień 1944 - zewnętrzna blokada położenia lufy, tzw. dwójnóg; zmiana gąsienic używanych w Ferdinand/Elefant'cie na te używane w Tygrysie II. Zastąpienie kół napędowych z 9 zębami kołami z 18 zębami ( wersja Henschel ).

.

-wrzesień 1944 - zaprzestanie pokrywania pojazdów pastą antymagnetyczną, tzw. Zimmeritem.

.

-listopad 1944 - zaprzestanie montowania lewarka o udźwigu 20 ton z tyłu pojazdu - był zbędny przy masie pojazdu równej 75 ton.

.

-grudzień 1944 - zastosowanie 6 zamiast 4 haków na bokach nadbudowy dla dodatkowych ogniw gąsienic. Pojazdy te dopiero w styczniu 1945 były w to przystosowane.

.

-rok 1945 – pojedyncze modyfikacje, najważniejszą z nich jest zaczep do montowania MG-42 na tylnej płycie ( silnikowej ).

.

.

Większych różnic między Tygrysem II nie było, poza wydłużeniem wanny kadłuba o 30 cm, i wzmocnieniu niektórych elementów, w których waga była większa niż w Tygrysie II.

.

.

Jagdtiger był produkowany w dwóch wariantach. Pierwszy to wariant zawieszenia typu Porsche, z 8 kołami jezdnymi. Wyprodukowano tylko 11 egzemplarzy. Druga wersja, to wariant Henschel’a z 9 kołami jezdnymi. Reszta pojazdów była w to zawieszenie wyposażona.

.

.

Jagdtiger to był strzał w kolano dla III Rzeszy, można ująć, że sabotażem nieświadomym. Pojazd ten był bardzo duży przez co bardzo łatwo było go wytropić i ostrzelać z samolotu, był bardzo awaryjny, bardzo paliwożerny i ze względu na swój słaby silnik za wolny.

.

.

Pancerz tego pojazdu sięgał 250 mm, co było absolutnym fenomenem w tamtych czasach. Boczne płyty były grubości 80 mm, także nawet Shermany i T-34 miały problem go z boku przebić. Większość Jagdtigerów jednak nie padła łupem Shermanów i T-34, gdyż większość pojazdów własne załogi wysadziły materiałami wybuchowymi ze względu awarii lub braku paliwa, albo lotnictwo zniszczyło te pojazdy.

.

.

Jagdtigery tak samo jak Tygrysy II i Pantery były napędzane silnikiem Maybacha HL 230 P30 o mocy 700 koni, przy 23 litrach pojemności. Przy 45 tonowej Panterze silnik dawał jeszcze rady, natomiast przy 68 t. Tygrysie II i 74-75 t. Jagdtigerze było to znacznie za mało. Słabszy silnik przyczynił się do zwiększenia ilości zużywanego paliwa, gdyż musiał więcej wykonać obrotów. Kiedyś wyczytałem (nie wiem czy to prawda), że Jagdtiger w bardzo trudnym terenie potrafił spalić 20 litrów benzyny na 1 KILOMETR. To ukazuje, jakim strzałem w kolano był ten pojazd dla III Rzeszy, której wszystkiego w tym okresie brakowało, a zwłaszcza benzyny.

.

.

.

Dane techniczne:

.

-załoga: 6 członków w tym 2 ładowniczych

-waga: 74 tony (Porsche); 75 ton (Henschel)

-silnik: benzynowy V12, Maybach HL 230 P30 o mocy 700 km

-pojemność zbiorników paliwa: 865 litrów

-produkcja: lipiec 1944 – kwiecień 1945

-egzemplarze: 77 lub 79 + 8 niedokończonych

-uzbrojenie główne: PaK 44 L/55 kal. 128 mm

-uzbrojenie dodatkowe: MG-34 i MG-42 (na tylnej płycie po ‘44)

-pancerz: 25 mm (podłoga tył) – 250 mm (nadbudówka)

.

.

.

Koniec części drugiej. W ostatniej części napisze w jakich jednostkach znajdowały się ten pojazdy, a także o tych, które przetrwały do dnia dzisiejszego.